Orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego

2010-11-19

Uczniem niepełnosprawnym jest uczeń, który posiada orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, wydane ze względu na niepełnosprawność: niesłyszący, słabosłyszący, niewidomy, słabowidzący, z niepełnosprawnością ruchową, w tym z afazją, z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim, umiarkowanym lub znacznym, z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera, i z niepełnosprawnościami sprzężonymi.

aktualizacja: 02.09.2019 

Orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego wydają tylko zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych. 

Bardzo często rodzice oraz nauczyciele w szkołach ogólnodostępnych mylą orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego z orzeczeniem o niepełnosprawności lub o stopniu niepełnosprawności wydanym przez Powiatowe Zespoły Orzekające i błędnie uważają, że jeśli uczeń ma orzeczenie o niepełnosprawności to jest uczniem niepełnosprawnym. 

Kształcenie specjalne może być prowadzone w formie nauki odpowiednio w przedszkolach i szkołach ogólnodostępnych, przedszkolach, oddziałach przedszkolnych w szkołach podstawowych i szkołach lub oddziałach integracyjnych, przedszkolach i szkołach lub oddziałach specjalnych, innych formach wychowania przedszkolnego i ośrodkach szkolno-wychowawczych, do końca roku szkolnego w tym roku kalendarzowym, w którym uczeń kończy:

  • 20. rok życia - w przypadku szkoły podstawowej;
  • 24. rok życia - w przypadku szkoły ponadpodstawowej.

Uczniowi objętemu kształceniem specjalnym dostosowuje się odpowiednio program wychowania przedszkolnego i program nauczania do indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych. Dostosowanie następuje na podstawie opracowanego dla ucznia indywidualnego programu edukacyjno-terapeutycznego uwzględniającego zalecenia zawarte w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego.

Przedszkola, oddziały przedszkolne w szkołach podstawowych, inne formy wychowania przedszkolnego, szkoły, oddziały i ośrodki systemu oświaty zapewniają:

  • realizację zaleceń zawartych w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego;
  • warunki do nauki, sprzęt specjalistyczny i środki dydaktyczne, odpowiednie ze względu na indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne uczniów;
  • zajęcia specjalistyczne: korekcyjno-kompensacyjne, logopedyczne, rozwijające kompetencje emocjonalno-społeczne oraz inne zajęcia o charakterze terapeutycznym;
  • inne zajęcia odpowiednie ze względu na indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne uczniów, w szczególności zajęcia rewalidacyjne, resocjalizacyjne i socjoterapeutyczne;
  • integrację uczniów ze środowiskiem rówieśniczym, w tym z uczniami pełnosprawnymi;
  • przygotowanie uczniów do samodzielności w życiu dorosłym.

Orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego wydaje publiczna poradnia psychologiczno-pedagogiczna na wniosek rodzica lub pełnoletniego ucznia, po przeprowadzeniu diagnozy mającej na celu określenie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz indywidualnych możliwości psychofizycznych dzieci i młodzieży, wyjaśnienia mechanizmów ich funkcjonowania w odniesieniu do zgłaszanego problemu oraz wskazania sposobu rozwiązania tego problemu.

Poradnia udziela pomocy dzieciom i młodzieży, rodzicom i nauczycielom z przedszkoli, szkół lub placówek mających siedzibę na terenie działania poradni. W przypadku dzieci i młodzieży oraz rodziców dzieci nieuczęszczających do przedszkola, szkoły lub placówki pomocy udziela poradnia właściwa ze względu na miejsce zamieszkania dziecka.

Podstawa prawna:

ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (link)

rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r.:

  • w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (link)
  • w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym (link)

opracowała: Weronika Żuławińska

aktualizacja: Joanna Kuczyńska

« powrót